Ons gezin

23 april 2016

Hoe een mens begint met kleren naaien

Tot een aantal maanden geleden probeerde ik op regelmatige basis (om de enkele maanden is ook regelmatig) een blog te plaatsen op onze website van de gîtes die we uitbaten in zuidwestFrankrijk: www.litjolie.com
De blog handelde vooral over alle verbouwingen die we deden en ons werk op onze boerderij.  
Maar de verbouwingen zijn (godzijdank!) bijna achter de rug, en de boerderij bleek na 2 jaar echt niet rendabel te zijn.  Olivier start dezer dagen als 'dévelopeur web' en kan je binnenkort terugvinden op zijn website www.raisinssanspepins.fr 


Ikzelf heb sinds het begin van het jaar ook een nieuwe passie gevonden: (kinder)kleding naaien.
Het grappige is, ons adres is: Lacouture.  Olivier zei nog toen we hier kwamen wonen dat ik nog ging moeten beginnen naaien.  Ik moest daar toen eens heel hard mee lachen, ikke naaien!
Maar voila, eind vorig jaar bestelde ik op aanraden van een vriendin 2 naaiboeken: 'Allemaal rokjes' en 'Stof voor doe het zelvers'.  Geen idee wat ik moest verwachten en geen idee hoe dat ging, naaien.  Ik had vorig jaar in de Lidl een naaimachinegekocht waar ik de gordijnen van de kinderkamers (scheef) mee had genaaid, en dat was het.

In de kerstvakantie werden de boeken geleverd door een andere vriendin die op bezoek kwam met haar gezin, en de boeken lagen een week lang naar me te lachen.
Eindelijk kon ik eraan beginnen... maar ja... om te naaien heb je stoffen nodig, en dat was ik hier nog niet tegengekomen, een stoffenwinkel.  Gelukkig stond er sinds kort een vriendelijk madammetje op de markt met stoffen, en bij haar kocht ik mijn eerste stofjes.  Geen idee wat ik nodig had, dus kocht ik maar een paar stofjes in katoen.  
En het eerste wat ik tegenkwam in 'Allemaal rokjes' was de opdracht om patroongewichtjes te maken...
Oké, patroongewichtjes, geen idee (alweer :-) !) of ik die ooit ging nodig hebben, maar beginnen bij het begin.  Als ik me goed herinner heb ik 2 naalden gebroken op de rijstkorreltjes die niet mooi bleven liggen, maar ik slaagde er uiteindelijk in om 4 patroongewichtjes af te werken!  Olivier vroeg een paar dagen geleden of ik die dingen ooit gebruik, jawel hoor, bij elk patroon gebruik ik ze opnieuw!

En dan werd het tijd voor het echte werk: een rokje!
Geloof me vrij, ik heb de beschrijving wel 10 keer gelezen, en ik kon er absoluut niet aan uit!  Bij het overtekenen van het patroon kwam ik het beleg tegen... geen idee wat dat was (nog steeds niet trouwens, ik heb niet zoveel rokjes meer gemaakt) en ik wist dus ook niet of dit mee uit de stof moest geknipt worden of niet.  Ik ging ermee langs bij een vriendin in het dorp die een winkeltje in 'broderie' heeft, maar ook zij kon niet helpen met mijn vlaamse termen. Gegokt dan maar, beleg niet mee uitknippen want er kwam toch nog een tailleband boven.  Foute gok, beleg moest toch meegerekend worden.  Gelukkig had ik wel genoeg stof gekocht en kon ik herbeginnen.  
Een klokrokje met elastiek voor Aagje.  Want het mocht wel zwierig zijn bedacht ik.
En eigenlijk ging het uiteindelijk wel vlotjes.  Voor- en achterpand op elkaar, met de goeie kanten op elkaar. Geen probleem.  Maar ik wou het direct goed doen en er een paspel tussen steken.   Tja, zo'n paspel had ik nog niet tegengekomen bij mijn kraampje en maakte ik dan maar zelf.  Goed ging dat niet neen, maar ik ben dus geen perfectionist en gebruikte het toch.  De tailleband erop.  Dat ging ook niet super, want eer ik begreep hoe het moest was er zeker een uur voorbij! In het boek stond een gemakkelijke tailleband en een nog gemakkelijkere tailleband, ik snapte van geen van beide hoe het moest!  Het werd uiteindelijke de tailleband à la Lisa.  Ik doe het nog steeds zo en ik geloof dat het de gemakkelijkere manier is.  En dan moest er nog een elastiek in.  'Meet hoe lang de elastiek moet zijn'.  Tja, dat kleine mokkeltje lag al lang te slapen, en ik kon niet wachten tot morgen (ben nogal ongeduldig) dus gokte ik.  Weer verkeerd want een beetje te kort.  Het is dus wat wringen om het over haar poep te krijgen :-)

Maar al bij al was ik wel tevreden van het resultaat, en nog belangrijker: ik had zin in meer èn beter!

Mijn volgende project werd een kaptrui, daarover schrijf ik volgende keer.